“You can’t do something
you don’t know, if you keep on doing what you do know”
F.M. Alexander
Wie was F.M. Alexander
De Alexander Techniek werd zo’n 120 jaar geleden ontwikkeld door de Australische acteur F.M. Alexander (Australië1869- Londen1955). Tijdens het reciteren op het podium werd hij hees en uiteindelijk verloor hij zelfs zijn stem en moest hij voorstellingen staken. Dokters konden zijn heesheid niet verhelpen waarna hij besloot zichzelf te observeren in de hoop de oorzaak van zijn stemverlies te achterhalen.
Na lange observatie ontdekte hij dat zijn heesheid was veroorzaakt doordat zijn nek, hoofd en rug niet met elkaar in balans waren. Hij had zijn nekspieren onbewust veel te hard aangespannen en zijn hoofd achter in zijn nek getrokken. Daardoor kwam er onnodig veel druk op zijn stembanden en dit leidde tot stemverlies. Ook zoog hij hoorbaar en krachtig lucht naar binnen bij elke ademhaling.
Daarnaast merkte hij dat hij onbewust overtuigingen had gehad die die overbodige spanningen mede hadden veroorzaakt. Hij had bijvoorbeeld van een leraar gehoord dat het goed was om te aarden. In een poging dat heel goed te doen dacht hij dat hij tijdens het voordragen met zijn tenen de vloer flink naar beneden moest duwen.
Alexander probeerde eerst de natuurlijke balans van zijn nek met zijn hoofd en zijn rug te herstellen door de veranderingen die hij voor ogen had te ‘doen’. Maar elke keer als hij iets wilde gaan voordragen merkte hij dat hij zijn nek toch weer overmatig aanspande en zijn rug verkortte en versmalde. Uit deze impasse kwam hij uiteindelijk op een onorthodoxe manier: niet door te ‘doen‘, maar door te stoppen wat hij niet wilde en alleen te denken aan wat hij wel wilde.
Hij ontdekte dat zijn nieuwe benadering van fysieke en mentale re-educatie, en van coördinatie en beweging, niet alleen zijn stemproblemen oplosten maar ook een groot effect hadden op zijn algehele gezondheid, ademhaling en welbevinden. Vervolgens zag hij dat veel meer mensen het natuurlijk functioneren van de nek, hoofd en rug waren kwijtgeraakt en dat zijn techniek een algemene bijdrage kon leveren aan gezondheid en welzijn. Hij begon zijn techniek in Melbourne en Sydney te onderwijzen, en werd bekend als ‘the breathing man’.
In 1904 verhuisde hij naar Londen om zijn techniek meer bekendheid te geven. Hij kreeg al gauw de steun van enkele vooraanstaande medici, filosofen, wetenschappers, Nobelprijs winnaars en kunstenaars; waaronder A. Huxley, C. Sherrington, J. Dewey, G.B Shaw, N. Tinbergen, R. Magnus. In 1939 richtte hij de eerste Alexandertechniek lerarenopleiding op.
Alexander was zijn tijd ver vooruit. Hij zag dat de mens functioneerde als geheel en dat het mentale, fysieke, spirituele en emotionele elkaar constant beïnvloeden en niet te scheiden zijn. Hij dacht ook groot; hij hoopte dat de volgende stap in de evolutie van de mensheid ‘het bewuster reageren van elk individu op de prikkels van het dagelijks leven’ zou zijn. Alexander zag in zijn lange leven talloze mensen naar zijn praktijk komen met klachten en ongunstige bewegingspatronen. Daarnaast had hij de Eerste en Tweede Wereldoorlog meegemaakt en besefte dat onze instinctieve, te snelle reacties op prikkels (boosheid, angst, overbodige spanning, adem vasthouden, stress, verkrampt bewegen, het onnodig en onbewust vasthouden aan politieke/geloofssystemen) voorkomen zouden kunnen en moeten worden, willen we als mensheid betere lange termijn keuzes kunnen maken en vreedzamer samen kunnen leven.
Met meer controle en bewustzijn over onze reactie patronen kunnen we gezonder en beter gecoördineerd door het leven gaan. We kunnen dan bewustere keuzes maken die goed zijn voor onszelf, de samenleving, en zelfs voor de wereld als geheel op de lange termijn. Om dit ideaal in praktijk te brengen richtte hij een school op waar kinderen les kregen op basis van de Alexander Techniek. Helaas moest deze school sluiten tijdens de Tweede Wereldoorlog.